فضیلت تعلیم و تعلم قرآنفضیلت و اجر آموزش و فراگیری قرآن را فضیلت تعلیم و تعلم قرآن گویند. ۱ - معلم قرآنیادگیری و یاددهی قرآن، پاداش بزرگی دارد و در اهمیت آن همین بس که خداوند از خود به عنوان «معلم قرآن» یاد می‌کند: (الرحمن علم القرآن). همچنین یکی از وظایف بسیار مهم پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم تلاوت و آموزش قرآن به مردم است: (هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلو علیهم آیاته ویزکیهم ویعلمهم الکتاب والحکمة). ۲ - تعلیم و تعلم در روایاتدر روایات معصومان علیه‌السّلام نیز درباره تعلیم و تعلم قرآن و فضیلت آن تاکیدها و تشویق‌های بسیار شده است که برای نمونه به چند روایت اشاره می‌شود: ۲.۱ - فرمایش پیامبرپیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «ان افضلکم من تعلم القرآن و علمه؛ برترین شما کسی است که قرآن را بیاموزد و آن را به دیگران آموزش دهد». و در روایت دیگر فرمود: «خیرکم من تعلم القرآن و علمه». ۲.۲ - فرمایش امام ششمامام صادق علیه‌السّلام فرمودند: «ینبغی للمؤمن ان لایموت حتی یتعلم القرآن او یکون فی تعلمه؛ شایسته است انسان مؤمن نمیرد تا قرآن را بیاموزد یا در حال آموزش آن باشد». ۲.۳ - فرمایش امام علیامام علی علیه‌السّلام فرمودند: « حق فرزند بر پدر، آن است که نامش را نیکو بگذارد و نیکو ادبش کند و قرآن به او یاد دهد». ۲.۴ - فرمایشی دیگر از پیامبرپیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «هر کس به فرزند خود قرآن را آموزش دهد، خداوند تاج افتخاری بر سر والدین او می‌گذارد و لباسی بر اندام آن دو پوشانده می‌شود که احدی مانند آن را ندیده است». همچنین آن حضرت می‌فرماید: «کسی که قرآن را یاد بگیرد و به دیگران یاد بدهد و به محتوایش عمل کند، من راهنمای او به سوی بهشت خواهم بود». ۲.۵ - فرمایشی دیگر از امام علیامام علی علیه‌السّلام فرمودند: «قرآن را فرا گیرید؛ زیرا قرآن بهار دل‌ها است». ۲.۶ - درجه اعلای شرافتپیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌فرمایند: «قرآن سفره پر برکت الهی است؛ آن را یاد بگیرید و تا می‌توانید در این راه بکوشید؛ زیرا قرآن نور آشکار و شفای سودمند الهی است. قرآن را یاد بگیرید؛ چون خداوند به جهت فراگرفتن آن، شما را به درجه اعلای شرافت خواهد رساند». ۲.۷ - روایت اصبغ بن نباتهاصبغ بن نباته می‌گوید: «حضرت علی علیه‌السّلام فرمودند: «زمانی که مردم مرتکب معاصی شوند و در بدی‌ها فرو روند، خداوند همت می‌ورزد آن‌ها را عذاب کند، باکی هم ندارد؛ اما وقتی به پیرها می‌نگرد که به سوی نماز، قدم برمی دارند و به بچه‌ها که قرآن می‌آموزند، بر آنان ترحم می‌کند و عذاب را به تاخیر می‌اندازد». [۴]
مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، ۱۰۳۷ - ۱۱۱۱ق، مشکوة الانوار، ص۹۶.
[۵]
خوشنویس، جعفر، القرآن الکریم فی احادیث الرسول الاعظم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، ص۷۴.
[۶]
موحدی ابطحی، محمد باقر، ۱۳۰۵-، جامع الاخباروالاثارعن النبی والائمة الاطهارعلیهم السلام، ج۱، ص۲۱۰.
[۷]
موحدی ابطحی، محمد باقر، ۱۳۰۵-، جامع الاخباروالاثارعن النبی والائمة الاطهارعلیهم السلام، ج۲، ص۲۰۴.
[۹]
سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۲۸۱.
[۱۰]
سراج الدین، عبدالله، تلاوة القرآن المجید: فضائلها،آدابها،خصائصها، ص۹۹.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «فضیلت تعلیم و تعلم قرآن». |